حتماً شنیده اید که «حافظ»، فرموده است:اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما/را به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
و شاید هم شنیده باشید که «صائب تبریزی» با سرزنش حافظ می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را /به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را
هر آن کس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد/نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارارا
و این که «شهریار» با ملامت صائب می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را/به خال هندویش بخشم تمام روح اجزا را
هر آن کس که چیز می بخشد به سان مرد می بخشد/نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند/نه بر آن ترک شیرازی که برده جمله دل ها را
و این که سرانجام «فاطمه دریایی» با متانتی خاص(!) می گوید:
اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را/ خوشا بر حال خوش بختش به دست آورد دنیا را
نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را/مگر من بنگاه املاکم؟ چه معنا دارد این کارا؟
و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلاً/که با جراحی صورت عمل کردند خال ها را
نه حافظ داد املاکی نه صائب دست و پا ها را/فقط می خواستند این ها بگیرند وقت ما ها را
و اما جواب اینجانب به همه عزیزان اگر آن ترک شیرازی به دست آورد دل ما را /به خال هندویش بخشم سه من قند و دو خرمارا(میدونی چرا؟اگه میخوای بدونی بیا ادامه مطلب) |